Κριση, ναι ΚΡΙΣΗ ... “Ποια Κριση;” Παρε να ‘χεις -->
Ζωη.
Τι ειναι ζωη ;
Η πνευματικη σαλαμουρα που προστατευει το σωμα μας απο την αποσυνθεση. Ζουμε με την καθημερινη μας αγωνια πως θα την χασουμε, κι οταν τελικα την χασουμε δεν το καταλαβαινουμε. Το ερωτημα "Αξιζει η ζωη;" εχει τεθει πολλες φορες, ειδικα απο εκεινους που πιστευουν πως δεν αξιζει. Οι περισσοτεροι εγραψαν πολυ για να υπερασπισουν την αποψη τους και τηρωντας ολους τους κανονες μια υγιεινης ζωης, απολαυσαν για παρα πολλα χρονια τις τιμες μιας επιτυχημενης θεωριτικης διαμαχης.
Τωρα λοιπον φιλε μου, μπαινεις σε μια μεταβατικη φαση της ζωης σου. Ενηλικιωνεσαι !
Που οριζεται κοινοτυπα ως η ενταξη σου στο κοινονικο συνολο. Ναι! Αυτης της ομαδας ανθρωπων που φωναζει πως ο Θεος πεθανε και ο Ελβις ζει. Και θα πορευτεις μαζι τους στην αποθεωση του τιποτα. Θα κανεις μια βουτια στην ευμαρεια και στον υλισμο. Θα υπονομευσεις το ειναι ωστε να εξυψωσεις το φαινεσθαι. Θα τελειοποιησεις την ρουτινα. Θα συμβιωσεις με την υποχθονια πληξη της καθημερινοτητας. Θα δεις τον δολο, την κερδοσκοπια και την πληρη ελλειψη αλληλεγγυης να ξεχειλιζουν μεσα απο καθε τους κινηση και να καθιστουν την ανοθευτη καλοσυνη υποπτη. Θα κλειστεις σε μια σπηλια υποχρεωσεων, αγνοωντας πληρως τα τεκτενομενα του πραγματικου κοσμου που κρυβονται εξω απο την ανασφαλη σπηλια σου. Θα βιωνεις καθημερινα την νοθευμενη μορφη μιας ουσιαστικα ανυπαρκτης δημοκρατιας, εχοντας την ψευδαισθηση πως η ψηφος σου ειναι αρκετα σημαντικη για να επιφερει αλλαγη. Ο βιασμος της ζωης θα συνεχιζεται μπροστα στα ματια σου, καλυμμενος απο το πεπλο του νομου, της γραφειοκρατιας και των δικαιωματων, καθιστωντας μας ανημπορους να ζησουμε συμφωνα με την Θεικη μας υποσταση και τρεχα γυρευε ...
Ομως τσαμπα τα διαβαζεις ολα αυτα. Τα μονα που χρειαζεται να θυμασαι για μια ομαλη πορεια προς τον θανατο ειναι τα ακολουθα:
Η τρελα ειναι κληρονομικη. Την μεταδιδουν τα παιδια στους γονεις. Δεν χρειαζεται να εισαι πλουσιος και διασημος για να εισαι ευτυχισμενος. Αρκει να εισαι πλουσιος LoL. Την ημερα ομως που θα αναρωτηθεις αν εισαι ευτυχισμενος, θα παψεις να εισαι ευτυχισμενος. Και τοτε θα καταληξεις σε ενα συμπερασμα.: Συμπερασμα ειναι ενα μερος που φτανεις οταν κουραστεις να σκεφτεσαι. Ο χρονος ομως θα περναει και το μελλον ερχεται μια μερα καθε φορα. Παραλληλα ομως ο χρονος ειναι μεγαλος δασκαλος, αλλα δυστυχως σκοτωνει τους μαθητες του. Καταληγεις λοιπον σε μια τιτανοτεραστια εσωτερικη πνευματικη διαμαχη και τοτε θυμασαι ... “Τι μαλακιες λεω ;”
Δεν μου λειπει τιποτα (η σχεδον τιποτα μερικες μερες :Ρ ) Σπανια σκεφτομαι το πριν η και το μετα, απολαμβανω τα υλικα αγαθα χωρις πλεον να φοβαμαι μηπως ορισω την ζωη μου γυρω απ’αυτα. Οι σχεσεις μου με την οικογενεια μου ειναι υγιεις καθως επισης και με τους φιλους μου. Εχω μαθει να εκτιμω αυτα που εχω, ειτε γιατι τα απεκτησα μονος μου, ειτε γιατι καποιος στερηθηκε κατι για να μου το παρεχει. Εχω μαθει να βλεπω τα πραγματα μεσα απο τα ματια των αλλων και να μην παρεξηγω κανεναν. Επισης, προσπαθω να βοηθαω τους γυρω μου οποτε μου δινεται η ευκαιρια αλλα και η διαθεση ...
Εκανα οτι μπορουσα για να τα βρω με τον εαυτο μου, καθως το θεωρουσα απαραιτητη προυποθεση ωστε να πορευτω με ειλικρινεια στην ζωη μου. Αυτο λοιπον δουλεψε και ειχε σοβαρες επιπτωσεις και στο περιβαλλον μου. Κατα κορον θετικες, αλλα και οι αρνητικες δεν ελειψαν. Εκανα πολλες γνωριμιες, καποιες μαλιστα εχουν τα φοντα να αντεξουν στον χρονο. Απολαμβανω να γνωριζω νεους ανθρωπους και να περναω χρονο μαζι τους, το απολαμβανω καθως μεσα απο καθε νεα γνωριμια ανακαλυπτω ξανα και ο ιδιος τον εαυτο μου, βλεποντας τι ανθρωπος εχω γινει.
Θα μπορουσα να μιλαω για αρκετη ωρα ακομα για τον εαυτο μου, σιγουρα θα παρελειψα πολλα, αλλα οταν προσπαθες να χωρεσεις σε μερικες παραγραφους, το πως εγινες ο ανθρωπος που εισαι και ολα αυτα στις 3 το πρωι, θα υπαρξουν και παραπλευρες απωλειες. Επειδη λοιπον θεωρω πως μονο αν βιωσεις κατι, εισαι σε θεση να το κατανοησεις πληρως και επειδη αντιλαμβανομαι πως θα εχω αρχισει ηδη να γινομαι κουραστικος, θα σταματησω εδω. Και σας καλω να με βιωσετε ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου