Τρίτη 29 Μαΐου 2012

...





Πρώτη μου αποστολή, πρώτο μου σήμα
να γίνω βόμβα πάνω απ τη Χιροσίμα.
Λογόκρινα τα πάντα κι έβρισκα κάθε αγκάθι
κι ύστερα το παρέδιδα στα χέρια του Μακ Κάρθυ
Με φτιάξαν πιο μικρό, με είπανε Ναπάλμ
κι έκαψα γυναικόπαιδα κάπου στο Βιετνάμ.
Έγινα σκοπευτής, παραγγελιά μεγάλη,
να βρω τον Dr. King απευθείας στο κεφάλι.
Την άνοιξη του 67 στην Ελλάδα ήταν ωραία,
στήσαμε ένα μαγαζί με τον Κίσινγκερ παρέα
Με ντύσαν διπλωμάτη, μου βγάλαν τη στολή
κι έριξα στο σκοτάδι με μια σφαίρα τη Χιλή.
Φοβόμουνα τους Πάνθηρες και χωρίς στοιχεία
έκλεισα για πάντα μέσα τον Μουμία.
Δεν πήγανε χαμένοι όλοι μου οι όρκοι,
έφαγα τον John Lennon κάπου στη Νέα Υόρκη.
Έγινα Digital και μου δειξαν στο χάρτη
οικόπεδο να κάνω σε μια νύχτα τη Βαγδάτη.
Για τα ορυκτά μάζευα τους τόκους απ τα δάνεια
κι έκανα μπουρδέλο τα Βαλκάνια.
Στην Κορέα, στην Νικαράγουα, στο Αφγανιστάν
τώρα να με δεις που θα πάω και στο Ιράν.
Μα η πιο μεγάλη καύλα μου είναι να σέρνω χάμω
πολιτικούς κρατούμενους μέσα στο Γκουαντανάμο.

Κυριακή 6 Μαΐου 2012

Φωτογραφία της ημέρας #16

Παρατηρουσα τις τελευταιες μερες το απεναντι μπαλκονι, η 65χρονη κυρατζα της γειτονιας ειχε κολλησει μια αφισα ενος εκ'των δυο μεγαλων κομματων. Τις πρωτες φορες απλα του εριχνα μια ματια χωρις να δινω ιδιαιτερη σημασια, αλλα οσο περναγαν οι μερες καθε ματια που του εριχνα με εκανε να εξοργιζομαι ολο και περισσοτερο. Ηθελα να της μιλησω, ηθελα να της φωναξω, ηθελα να της πω τοσα πολλα … δυστυχως ομως επελεξα την σιωπη και νευριασα πιο πολυ με τον εαυτο μου απ'οτι νευριασα με αυτη. Νευριασα γιατι μπορουσα να κανω κατι και το απεφυγα θεωρωντας πως δεν θα ειχε αποτελεσμα κι ακομα και αν ειχε θα ηταν ασημαντο. 


Ηθελα να της εξηγησω πως εχει φτασει 65 χρονων, που σημαινει πως αν συμπεριλαβουμε και τις δημοτικες εκλογες, εχει σταθει μπροστα στην καλπη καμια 25αρια φορες μεχρι τωρα στην ζωη της. Να δεχτω οτι την πρωτη φορα συμβουλευτηκε την μαμα και τον μπαμπα, να δεχτω οτι την δευτερη την εξαπατησαν ή οτι δεν ειχε αναπτυξει ακομα την απαραιτητη κριτικη ικανοτητα. Ομως για τις υπολοιπες 23 φορες κατεληξα σε ενα μονο συμπερασμα: Η γυναικα αυτη κοιτουσε την πολιτικη υπο μια οπαδικη σκοπια, νομιζε πως το κοινοβουλιο ηταν η Α' Εθνικη και ηθελε να ειναι παντα με τον νικητη. Εβλεπε το ψηφοδελτιο σαν το στοιχημα και πονταριζε το μελλον της στην αγαπημενη της ομαδα, ασχετα με το αν ηταν η οχι ικανη να αναλαβει τις ευθυνες της. Αναρωτηθηκα ομως το εξης … ειναι δυνατον ενας ανθρωπος να βαζει ενα κομμα πανω απ'το καλο του και το καλο της οικογενειας του ; Ανεξαρτητα με τις πολιτικες πεποιθησεις του καθενος, ολοι εχουν το ενστικτο της επιβιωσης και το ενστικτο του να προστατευουν και να θελουν το καλο τον ανθρωπων που αγαπουν. Εστω λοιπον οτι αυτη η γυναικα επι 23 συνεχομενες εκλογικες μαχες συμφωνουσε απολυτα με τα πιστευω και τις υποσχεσεις του συγκεκριμενου κομματος, εστω οτι θεωρουσε οτι θα εφερναν ενα λαμπρο μελλον για εκεινη και τα παιδια της. Πως γινεται λοιπον οταν τους εχει εμπιστευτει με την ψηφο της εδω και 50 σχεδον συναπτα ετη και αυτοι της γκρεμιζαν τα ονειρα ξανα και ξανα με χαρακτηριστικη ανεση, να πηγαινει σημερα ολο χαρα να τους ξανα-ψηφισει και πιθανοτατα να πανηγυριζει με το αποτελεσμα ; Πως ειναι δυνατον να τους πιστεψει για 24η φορα ; Πως ειναι δυνατον να ενδιαφερεται περισσοτεροι για την νικη ενος πολιτικου που αγνοει την υπαρξη της, απ'το μελλον των δυο παιδιων της και της εγγονης της ; Μα φυσικα και δεν ειναι δυνατον, οποτε κατεληξα στο εξης πολυ απλο συυμπερασμα --> Η σκατογρια ειναι πανηλιθια και ηθελα να ολη μου την ψυχη να της το επισημανω διχως να με νοιαζει αν φανω ο κακος της υποθεσης ή αν το σαλιο μου θα πηγαινε ακλαυτο παρεα με την συνειδηση της.

Εισαι ηλιθια λοιπον μωρη κωλογρια, εισαι ηλθια γιατι κρινεσαι απ'τις πραξεις σου και τα αποτελεσματα αυτων υποδεικνυουν οτι ενδιαφερεσαι περισσοτερο στο να εισαι με τους νικητες καθε 4ετια, ασχετα με το αν αυτοι σβηνουν απ'τον χαρτη το μελλον των παιδιων σου. Οποτε εισαι και κομπλεξικια, γιατι προτιμας να κερδισεις κι ας εχεις βρωμικη την συνειδηση σου. Με λιγα λογια εισαι υπανθρωπος και αντι να ντρεπεσαι γι'αυτο που εκανες, μου μοστραρεις την αφισα φατσα-φορα και θα περπατας ολο καμαρι αυριο πηγαινοντας στην μιζερη δουλεια σου για να παιρνεις 500€. Τι κριμα που αναγκαζεσαι να περπατας στην δουλεια γιατι δεν ειχες λεφτα για βενζινη. Τι κριμα που και τα 500€ πανε στο 2ο δανειο που πηρες για να ξεχρεωσεις το 1ο. Τι κριμα που υποβιβαστηκες στην δουλεια σου, συμβιβαζομενη για να μην σε διωξουν. Τι κριμα που δεν μπορει να κανει και η κορη σου το ιδιο καθως περσυ εχασε την δουλεια της, χαλαλι … το κομμα να ειναι στην εξουσια και ολο και κατι θα βρουμε με κανα κονε. Ντρεπομαι για σενα, ντρεπομαι που βρισκεσαι 20 μετρα απ'το μπαλκονι μου, ντρεπομαι που αναπνεουμε τον ιδιο αερα, αλλα περισσοτερο απ'ολα ντρεπομαι που δεν σε γαμωσταυρισα οπως σου αξιζει.

Οπως καταλαβαινετε λοιπον, επραξα ακριβως οπως θα επρατε η πλειοψηφια του μεσου Ελληνα, επραξα οπως ολοι μας … συνεχισα να χαζευω στον υπολογιστη μου. Τι θα γινοταν ομως εαν ολοι μας καναμε αυτα τα μικρα ασημαντα βηματακια προς την κατευθυνση μιας ησυχης συνειδησης ; Πολλοι δεν στηριζουν τετοιου ειδους ενεργειες καθως πιστευουν οτι υπαρχουν γυρω μας ανθρωποι που εχουν γυρισει την συνειδηση τους στο αθορυβο. Εγω παλι πιστευω πως η πηγη του κακου, ειναι οι ανθρωποι που δεν επισημαινουν στους ασυνειδητους το κακο που προκαλουν στην κοινωνια μας. Το θεωρουν ασημαντο, το βρισκουν χαζο, δεν θελουν να μπλεξουν, δεν θελουν να τραβηξουν τα βλεματα, δεν θελουν να ειναι οι περιεργοι της γειτονιας. Ας το αλλαξουμε αυτο, ας γινουμε περιεργοι, ας αρχισουμε να υποδεικνυουμε στους γυρω μας το λαθος οσο μικρο κι αν ειναι αυτο, ας σταματησουμε να αγνοουμε τα παραστρατηματα επικαλουμενοι το οτι δεν μας επηρεαζουν για την ωρα. Ας αλλαξουμε και ας βοηθησουμε τους γυρω μας να γινουν καλυτεροι. Κοιταμε το δασος και χανουμε το δεντρο, ειμαστε μεσα σε ενα βαγονι και ψηφιζουμε για το ποιος θα κανει κουμαντο μεσα σε αυτο, ενω το τρενο το οδηγαει αλλος. Ας ξεκινησουμε με τους εαυτους μας και την πορεια την οικογενεια μας και τους αγαπημενους μας, εν συνεχεια με τον αμεσο κοινωνικο περιγυρο, τους φιλους τους γνωστους. Ας χτισουμε για αρχη μια υγιη κοινωνια και στην πορεια θα μας δωθει το δικαιωμα να ελπιζουμε για ενα καλυτερο αυριο για την χωρα μας. Ας μην ειμαστε αφελεις νομιζοντας πως μπορουμε να αλλαξουμε την χωρα με μια ψηφο, ειναι καιρος να ξεκινησουμε κανοντας αυτα που περνανε αμεσα απ'τα χερια μας και αν ολα πανε καλα, στην πορεια τα πραγματα θα βρουν τον δρομο τους με τον εναν τροπο η τον αλλο. Οσο εχουμε εναν ισχυρο και υγιη κοινωνικο πυρηνα, οτι κι αν συμβει επι της πολιτικης σκηνης θα μπορουμε να το αντιμετωπισουμε και να το ξεπερασουμε αλωβητοι.